Bir Annenin En Korktuğu Şey!! Bende Çok Korkuyordum.

Bu yazıyı hazırlamak benim için çok kolay olmadı.Yeniden yine bazı şeyleri hatırlamak bana acı verecekti.Bugün Dünya Engelliler Günü çünkü...

Bir çok insanımız var doğuştan,sonradan yaşadığı şeylerden dolayı hayatı kısıtlanan,kararan bunlar günlük hayatlarını istemedikleri halde etkiliyor ne yazık ki.
Benimde ilk bebeğim dünyaya engelli olarak geldi doktorlarım almamız gerekiyor yaşamayacak deseler de ben belki ...Bir Umut!! diyordum.Aldırmadım dünyaya getirdim.
Benim bebeğimin rahatsızlığı karnımda 7. ayında saptandı.Her ne kadar çok mücadele versekte doğumundan 12 gün sonra yani 02/12/2001 yılında bizlere veda etti.Şimdi bana diyorlar ki kızın ''tuğçe''n cennette o sana duacı olacak.Evet duacı olacak belki belki yaşasaydı daha çok acı çekecektik beraber yaşıtları yürürken o yürüyemiyecek onlar gülerken o gülemeyecekti,ama ben anneyim istermiydim evladım ölsün,ister miydim heyecanla beklediğim gül yüzlüm bana veda etsin.Adını her duyduğumda mezarına her gittiğimde ağlayarak dönmek istermiydi bir anne...
Evet hiç bir anne istemez ve en korktukları şey engelli bir evladı var ise ondan önce ölmek korkutur onları.
Neden mi?
Çünkü bir anne gibi bakamaz geride kalanlar,sabırla,inatla,özveriyle 7/24 sahip çıkamazlar emanete..
Daha bir çok şey yazmak isterdim içimi dökmek acımı hafifletmek ama olmuyor affedin beni.
Sevgiler...